In de traditionele Chinese geneeskunde staat de hemelboom bekend als chouchun (臭椿). De schors en wortelbast werden al eeuwenlang gebruikt tegen diarree, dysenterie, bloed in de ontlasting en worminfecties. Ook werd het kruid ingezet bij malaria en andere parasitaire ziekten. De bittere bastthee stond bekend als een krachtig zuiveringsmiddel dat zowel het maag-darmstelsel als het bloed reinigde.

Vanaf de 18e eeuw verspreidde de hemelboom zich naar Europa, waar hij aanvankelijk werd gewaardeerd als sierboom in botanische tuinen. In de 19e eeuw werd hij populair in steden als Parijs, Londen en New York, vanwege zijn snelle groei en weerstand tegen vervuiling. Tegelijkertijd ontdekten Europese artsen de medicinale toepassingen die al in China bekend waren, vooral bij dysenterie en infecties. Apothekers namen de schors en wortelbast op in hun materia medica als anti-diarreemiddel.

In de homeopathie werd Ailanthus geïntroduceerd in de 19e eeuw en toegepast bij infectieziekten die gepaard gaan met hoge koorts, uitslag en ernstige diarree, zoals tyfus en roodvonk. In volksgeneeskundige tradities van Oost-Azië bleef de boom een veelzijdig middel, onder meer tegen worminfecties, malaria en bloederige diarree.

In de moderne tijd is de medische toepassing van de hemelboom in Europa grotendeels verdrongen door veiligere en beter onderzochte middelen. Toch wordt hij in de traditionele Chinese geneeskunde nog altijd gebruikt, vooral bij darmproblemen en parasitaire infecties. Daarmee vormt de hemelboom een schakel tussen oude kruidentradities en hedendaagse farmacologische interesse.