Wetenschappelijk onderzoek naar damiaan is nog beperkt, maar de beschikbare gegevens zijn veelbelovend. In vitro- en dierstudies wijzen op een stimulerend effect op het centrale zenuwstelsel en een toename van seksuele activiteit bij mannelijke proefdieren. Deze effecten worden deels toegeschreven aan de aanwezigheid van terpenoïden en flavonoïden, die de doorbloeding en prikkelgeleiding beïnvloeden.

Daarnaast tonen laboratoriumstudies aan dat extracten van damiaan antioxidatieve en milde antibacteriële eigenschappen hebben. Dit kan de plant relevant maken voor de bescherming tegen oxidatieve stress en voor de ondersteuning van de weerstand. Ook zijn er aanwijzingen voor een adaptogeen effect, waarbij damiaan het lichaam helpt om beter om te gaan met stress en vermoeidheid. Sommige dierstudies suggereren dat damiaan ook een regulerende invloed kan hebben op de stemming en angstniveaus.

Wat de hormonale werking betreft, is er in experimentele modellen waargenomen dat damiaan een lichte invloed kan hebben op de productie van geslachtshormonen, wat het traditionele gebruik bij libidoverlies en seksuele zwakte ondersteunt. Ook wordt in de literatuur melding gemaakt van een mogelijk effect op de menstruatiecyclus, hoewel dit nog onvoldoende onderzocht is.

Klinisch onderzoek bij mensen is schaars, maar enkele kleine studies bevestigen de rol van damiaan als afrodisiacum en tonicum voor het zenuwstelsel. In sommige proeven werd een verbetering van het seksuele verlangen en welzijn waargenomen. Verder onderzoek is echter noodzakelijk om optimale doseringen, veiligheid en lange termijn effecten vast te stellen. Tot die tijd blijft damiaan vooral steunen op de rijke traditie en voorlopige experimentele bevindingen.