Een groot aantal onderzoeken bevestigt de ontstekingsremmende werking van curcumine. Klinische studies bij patiënten met artritis tonen vermindering van pijn en verbetering van mobiliteit. Ook zijn er positieve resultaten bij metabool syndroom, waarbij curcumine gewichtsverlies en verlaging van cholesterol en bloedsuikerspiegel ondersteunt. Sommige studies geven bovendien aan dat curcumine een regulerende invloed kan hebben op de insulinegevoeligheid en de vetstofwisseling, wat relevant is voor de preventie van diabetes type 2.

Neuroprotectieve effecten zijn beschreven in verband met de verhoging van BDNF en verbetering van cognitieve functies. Daarnaast tonen studies aan dat kurkuma antioxidatieve enzymen activeert, wat beschermend kan zijn bij verouderingsprocessen en chronische ziekten. Er is experimenteel bewijs dat curcumine de vorming van amyloïde plaques kan remmen, wat van belang is in onderzoek naar Alzheimer.

In diermodellen en in vitro-onderzoek is vastgesteld dat curcumine een rol kan spelen bij de remming van kankercelgroei door het beïnvloeden van apoptose en angiogenese. Hoewel klinisch onderzoek bij mensen nog beperkt is, wordt kurkuma intensief bestudeerd als aanvullend middel binnen oncologisch onderzoek.

Een belangrijk aandachtspunt blijft de biologische beschikbaarheid van curcumine. Van nature wordt het slecht opgenomen in het lichaam, waardoor hogere doseringen of speciale formuleringen nodig zijn. Onderzoek naar combinaties met piperine, liposomen en nanodeeltjes laat veelbelovende resultaten zien, met een sterk verbeterde opname en werkzaamheid.

Samenvattend tonen de onderzoeken aan dat geelwortel een veelzijdige werking heeft: ontstekingsremmend, antioxidatief, neuroprotectief en mogelijk ook anticarcinogeen. Verdere grootschalige klinische studies zijn echter noodzakelijk om de rol van kurkuma binnen de moderne geneeskunde definitief vast te stellen.